Karate to japońska sztuka walki rozwinięta z systemów chińskich, będąca sposobem samoobrony nieuzbrojonej osoby, wykorzystującym techniki uderzeń i kopnięć.
Dawniej dla nazwania tej sztuki używano różnych określeń: TE, TODE lub Okinawa-TE. Nazwa karate została zatwierdzona dopiero w 1936 roku. Od momentu powstania sztuka ta ewoluowała zmieniając swój charakter z utylitarnego systemu walki na system psychofizycznego doskonalenia się, gdzie na pierwszy plan wysunął się aspekt DO - "drogi", którą kroczy się całe życie, jako symbolu niekończącego się procesu dążenia do doskonałości. Stąd też, spotykana jest także nazwa karate-do.
Karate to w dosłownym tłumaczeniu 'pusta ręka', do - 'droga'. 'Karate ni sente nachi' - karate nie jest techniką agresji. Słowa te, które niegdyś zwykł powtarzać swoim uczniom Gichin Funakoshi najlepiej oddają sens karate. Co ów mistrz chciał tak naprawdę przez tę myśl powiedzieć, co według niego w karate jest naprawdę ważne? G. Funakoshi uważał, że w karate bardzo ważne jest, by każdy karateka zrozumiał sens ponadczasowej prawdy, że zwyciężać to niekoniecznie pokonać, także uniknięcie walki jest dobrą wygraną.
Karate niezależnie od okoliczności nie może być użyte w sposób ofensywny. Jest sztuką przede wszystkim obrony i nigdy nie może służyć do ataku. Stare przysłowie japońskie mówi że silny wiatr może łamać mocne drzewo, ale nie wiotkie wierzby. Wielkimi wartościami karate są rozwaga i humanitaryzm. Karateka powinien być zawsze gotowy, ale nigdy nie powinien używać swych umiejętności karate, a już w żadnym wypadku nie powinien używać pięści do rozstrzygania różnicy zdań.
Bardzo wielu ludzi przychodzi do dojo z nastawieniem - nauczyć się karate by stać się silnym, budzącym postrach u innych. Osoby z takim nastawieniem szybko rezygnują z zajęć z kilku powodów. Dwa najważniejsze z nich to: - po pierwsze, karate uczy i po pewnym czasie wymaga pokory i rozwagi, a takim osobom pojęcia te są raczej obce, - oraz po drugie - ludzie tacy najczęściej oczekują 'wiele w zbyt krótkim czasie'. W karate efektów nie należy spodziewać się od razu. Przychodzą one po pewnym czasie ćwiczeń, niejednokrotnie bardzo długim.
Karate daje cel w życiu, i niekoniecznie musi to być jakiś konkretny stopień karate czy sukces na zawodach, ale np. utrzymanie ciała i umysłu w jak najlepszej kondycji (formie). Karate daje poczucie pewności siebie (nie wyższości!), pomaga rozwiązywać trudne problemy życiowe, gdyż filozofia karate nie ogranicza się jedynie do samego karate, lecz także wielu innych dziedzin życia.
Karate nie jest jedynie sportem, który pokazuje jak uderzyć ręką i nogą, jest także sposobem na życie, pomaga przezwyciężać trudności życiowe z jakimi borykamy się na co dzień.
Karate nie zna ograniczeń wiekowych. Mogą ćwiczyć je zarówno dzieci, jak i osoby w podeszłym wieku. Jest sztuką walki bez broni przy wykorzystaniu wyłącznie naturalnych możliwości ciała ludzkiego. Dzięki treningowi, karateka jest w stanie przezwyciężyć każdą przeszkodę, tak materialną jak niematerialną. Techniki karate odznaczają się dobrą kontrolą, zależną od siły woli karateki i kierowane są do celu z dokładnością i spontanicznością.
Tekst pobrany ze strony http://www.karate.bielsko.com.pl
